رنجیده ام..

آنقدر می ایستندکه بادها بوزند؛

باران هاببارند؛

و خورشید ازکار یکنواخت هرروزه اش؛

خسته شود…

وماه ازصبرکردن؛پشت شاخه های کاج؛

آنوقت دیگر،نوبت زنهاست؛

باد می شوند،

باران و خورشید و ماه
بیا و ببین!

جهان راچه عاشقانه؛جمع آوری میکنند؛

مگر زنها هم خسته می شوند؟

زنی که خسته شود؛طوفان می شود!…

چیستایثربی