سی سالگی..

سی سالگی پراز ابهام است و غریب
به گمانم طعمش ملس است
دیگر نه شیرینی دوران کودکی و نوجوانی را دارد و نه ترشی میانسالی را
حیران است...
سی سالگی به بعد زن دیگر با حرفهای عاشقانه ی آبکی دل نمی بازد..
زن در سی سالگی عشقی عمیق میخواهد
از آن عشق هایی که در عمق نگاه محبوبش نهفته است ونیاز به تمنا برای ابرازش ندارد
سی سالگی به بعد زن می آموزد خودش به خودش عشق بورزد..
برای خودش گل بخرد، خودش برای صرف قهوه به کافه ی دنج برود و منتظر دعوت مردی نماند...
سی سالگی به بعد غصه خوردن هایش با هر چروک زیر چشم هایش، با هر سفیدی لابه لای موهایش نمایان میشود...